ਮੇਰਾ ਸਿਨੇਮਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ 'ਚ ਕੈਦ ਨਹੀਂ--ਗੁਰਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ

ਨਜ਼ਰੀਆ:-

ਗੁਰਦਿਆਲ ਸਿੰਘ,ਨਾਵਲਕਾਰ-"ਅੰਨ੍ਹੇ ਘੋੜੇ ਦਾ ਦਾਨ ਨਾਵਲ 'ਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਬਣਨਾ ਤੇ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਹੋਵੇ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰਾਂ 'ਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਤਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।"

ਸੈਮੁਅਲ ਜੌਨ੍ਹ,ਅਦਾਕਾਰ-"ਮੈਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ 'ਚ ਕਦੀ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿਉਂ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਦੀ ਬਹੁਤਾ ਪ੍ਰੇਰਿਆ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈਂ ਅੰਨ੍ਹੇ ਘੋੜੇ ਦਾ ਦਾਨ ਫ਼ਿਲਮ ਵਾਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ।ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ।"

ਜਸਦੀਪ ਸਿੰਘ,ਐਡੀਸ਼ਨਲ ਡਾਇਲਾਗ ਰਾਈਟਰ-ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਇਨਾਮ ਮਿਲਣ 'ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਨੂੰ ਹੁੰਗਾਰਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਸਬੱਬ ਹੈ।ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿਸ਼ਾ ਵਸਤੂ ਪੱਖੋਂ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹੇਗੀ।


ਗੁਰਵਿੰਦਰ ਨਾਲ ਪੰਛੀ ਝਾਤ ਮੁਲਾਕਾਤ

ਤੁਸੀ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮਸਾਜ਼ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇੱਕ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਵੀ ਹੋ ਕਿਹੜੀ ਭੂਮਿਕਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਟੁੰਬਦੀ ਹੈ?

:ਰਚਨਾਤਮਕ ਪੱਖ ਤੋਂ ਜੇ ਮੈਂ ਦੋਵੇਂ ਕਲਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹਾਂ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀਆਂ ਹਨ।ਪੇਟਿੰਗ ਮੈਂ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਕਰਦਾ ਆਇਆ ਹਾਂ ਪਰ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਪੇਟਿੰਗਜ਼ ਨੂੰ ਕਦੀ ਵੇਚਿਆ ਨਹੀਂ।ਮੇਰੇ ਲਈ ਕਲਾ ਇੱਕ ਸੰਵਾਦ ਕਰਨ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਦੋਵਾਂ ਰੂਪਾਂ 'ਚ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।ਦੋਵਾਂ 'ਚ ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਵੱਖਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮਸਾਜ਼ ਹੋਣ ਨਾਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ?

:ਕਿਸੇ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਨਜ਼ਰੀਏ 'ਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਹ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਕਿੰਝ ਕਿਹਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਹੈ।ਜੇ ਤੁਸੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰ ਜਾਵੇਗੀ।

ਤੁਹਾਡੀ ਪਹਿਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰਾਂ ਦੀ ਚੌਖੀਆਂ ਉਪਲਬਧੀਆਂ 'ਤੇ ਬੈਠੀ ਹੈ,ਇਸ ਸਭ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?

:ਜਦੋਂ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ 'ਚ ਚੰਗੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸ਼ਨ 'ਚ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਹੈ।ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਜੇ ਅਜਿਹੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਵੇਲੇ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਮਝ ਨੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਬੇਸ਼ੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਸੈਟ ਜਾਂ ਕਿਰਦਾਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਨ ਪਰ ਇਹ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੁਝ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਕਲਾ 'ਤੇ ਫ਼ਿਲਾਸਫੀ ਨੂੰ ਅਸੀ ਜੋੜ ਕੇ ਕਾਵਿਕ ਅੰਦਾਜ਼ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਣ ਵੇਲੇ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਮਕਸਦ ਦੂਜੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਰਫ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੀ ਖੋਖਲੀ ਬੁਨਿਆਦ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਟਿਕਿਆ ਸੀ।

ਅਮਰਜੀਤ ਚੰਦਨ ਤੁਹਾਡੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਹਨ,ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਰਹੀ?

:ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਮੇਰੇ ਮਨ 'ਚ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਰ ਸੁਝਾਅ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਪਰ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਣਾ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਸੁੰਤਤਰ ਕੰਮ ਸੀ।

ਅੰਨ੍ਹੇ ਘੋੜੇ ਦਾ ਦਾਨ ਦੀ ਉਪਲਬਧੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਤੁਹਾਡੀ ਨਜ਼ਰ 'ਚ ਕੀ ਹੈ?

:ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਹੀ ਬਣਾਵਾਗਾਂ,ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦਾ ਭੱਵਿਖ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ।ਬਾਕੀ ਮੇਰਾ ਸਿਨੇਮਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਨਹੀਂ,ਇਹ ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਚੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਹੀ ਵਿਸਥਾਰ ਹੈ।

ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਫ਼ਿਲਮ ਕਲਾਈਮੈਕਸ 'ਤੇ ਆਕੇ ਕੋਈ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅਰਥ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ,ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੂਲ ਨਾਵਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ 'ਚ ਨਾਵਲਕਾਰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰਥਕ ਅਵਾਜ਼ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ,ਕਲਾਈਮੈਕਸ ਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਕੀ ਕਹੋਗੇ?

:ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਸਿਨੇਮਾ ਕਦੀ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਉਬਜੈਕਟੀਵਿਟੀ ਪਿਛੇ ਨਹੀਂ ਦੋੜਦਾ।ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਕੁਝ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ,ਕੁਝ ਮਿਸਟਰੀ ਵੀ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ,ਇਹਨਾਂ ਲੁਕੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਚੋਂ ਹੀ ਅਰਥ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ।ਜਿਵੇਂ ਅਖੀਰ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਕਾਵਿਕ ਢੰਗ ਦੇ ਹਨ,ਵੇਖਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਵਿਖ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਲੂ ਵੀ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਅੰਨੇ ਘੋੜੇ ਦੇ ਦਾਨ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਗਲੀ 'ਚ ਖੜੋ ਕੇ ਕੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਆਪਸ 'ਚ ਕੁਝ ਬਿਆਨ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਹੀ ਬਾਹਰ ਹੈ,ਕੀ ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰਾਂ ਲਈ ਹੀ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ?

:ਮੈਂ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਰੀਲੀਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਪਰ ਇਹ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਮੈਂ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਹਾਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਣਾ ਸੀ ਤੇ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਹੁਣ ਰੀਲੀਜ਼ ਕਰਨਾ ਐੱਨ.ਐੱਫ.ਡੀ ਦੇ ਹੱਥ ਹੈ।

ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਣ ਵੇਲੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਤੀ,ਧੁਨੀ,ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਤੇ ਹਰ ਫ੍ਰੇਮ ਦੇ ਕੈਨਵਸ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਦਿੰਦਿਆ ਬਠਿੰਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਚੱਪੇ ਚੱਪੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕਮਾਲ ਨਾਲ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ,ਅਜਿਹੇ ਕੌਸ਼ਲ ਬਾਰੇ ਕੀ ਕਹੋਗੇ?

:ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੀ ਹੈ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਜਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਇੰਝ ਵਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕੌਸ਼ਿਸ਼ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।ਅੰਬਰਸਰ ਦੀ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਚਾਰ ਕਲੋਜ਼ ਅਪ ਨਾਲ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।ਇਹੋ ਤਾਂ ਬੁਰੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਕਹਿਣ ਵੇਲੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੱਗਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ।ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਮਿਹਲਤ ਨਾਲ ਇੱਕਠਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।

ਪੂਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਤੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਦਸ ਸਾਲ ਦਾ ਵਕਫਾ ਕਿਉਂ?

:ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਝ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਹਨ ਤੇ ਉਸ ਦੌਰਾਨ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ,ਸਿਆਸੀ ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਜਾਣਿਆ।ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੋਈ ਰਿਕਾਰਡ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਫ਼ਿਲਮ ਵਿਧਾ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਜੇ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੋਂ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਇਹ ਇੰਝ ਨਾ ਬਣਾ ਸਕਦਾ।

ਤੁਸੀ ਗੁਰਦਿਆਲ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਵਲ 'ਤੇ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਈ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਾਹਿਤ ਸਿਰਜਣਾ ਬਾਰੇ ਕੀ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖਦੇ ਹੋ?

:ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਦੀ ਇਹ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੱੜ੍ਹਕੇ ਮੈਨੂੰ ਤਾਲਸਤਾਏ ਦੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।ਗੁਰਦਿਆਲ ਸਿੰਘ ਹੁਣਾਂ ਦੀ ਇਹ ਵਧੀਆ ਸਾਹਿਤਕ ਸਿਰਜਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਚਿਤਰਨ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਅਜਿਹੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਤਾਂ ਐੱਨ.ਐੱਫ.ਡੀ ਨੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਕਿ ਨੋ ਪਰੋਫਿਟ ਨੋ ਲੋਸ 'ਤੇ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰ ਗਈ ਪਰ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਤੁਸੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਿਤੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਥੌੜ੍ਹਾ ਸ਼ਸ਼ੋਪੰਜ ਹੈ?

:ਨਹੀਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ,ਚੰਗੀ ਫ਼ਿਲਮ ਚਾਹੇ ਕਲਾਤਮਕ ਹੋਵੇ ਚਲਦੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ ਬਾਕੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ ਕੋਈ ਹੱਦਬੰਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ,ਇਹ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਨੇ ਵੇਖਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਬਜਟ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸੋ ਉਸ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਹੋਣੀ ਔਖੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ 'ਚ ਕਿਹੜੀ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਦੀ ਵਿਉਂਤਬੰਦੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ?

:ਮੇਰਾ ਦੋ ਤਿੰਨ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ 'ਤੇ ਕੰਮ ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਮੈਂ ਵਰਿਆਮ ਸੰਧੂ ਦੀਆਂ ਦੋ ਰਚਨਾਵਾਂ 'ਮੈਂ ਹੁਣ ਠੀਕ ਠਾਕ ਹਾਂ' ਤੇ 'ਚੌਥੀ ਕੁੱਟ' 'ਤੇ ਫਿਲਮ ਬਣਾਉਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਅੱਤਵਾਦ ਦੇ ਸਮੇਂ 'ਚ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੇ ਸੰਤਾਪ ਨੂੰ ਭੋਗਿਆ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।ਉਹਨਾਂ ਸਮਿਆਂ 'ਚ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਫੌਜਾਂ ਵੱਲੋਂ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਸੀ।ਕੀ ਕਦੀ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਵੈਟੀਕਨ ਸਿਟੀ ਜਾਂ ਮੱਕੇ 'ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਫੋਜਾਂ ਨੇ ਹਮਲੇ ਕੀਤੇ ਹੋਣ…

ਮੁਲਾਕਾਤੀ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਕਾਹਲੋਂ ਨੌਜਵਾਨ ਫਿਲਮ ਅਲੋਚਕ ਹੈ।ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਨੇਮੇ ਨੂੰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਰਾਹੀ ਫੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।

MOB-94641-41678