ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਕਿ ਗੈਰ ਕਨੂੰਨੀ ਦੇਹ ਵਪਾਰ ਦੇ ਅੱਡੇ ਸਿਰਫ਼ ਨੇਪਾਲ ਜਾਂ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਰਗੇ ਦੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਤੁਹਾਡੀ ਸਲਾਹ ਬਦਲ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਰਾਇਨਾ ਅਰਥਾਤ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਲਈ ਹਾਰਦਿਕ ਵਧਾਈ। ਹੁਣੇ ਜਿਹੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ 16ਵਾਂ ਬਸੰਤ ਵੇਖਿਆ ਹੈ। ਬਰਾਇਨਾ ਨੇ ਇਸੇ ਨਾਮ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਡਰ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਸ ਦੇ ਅਸਲੀ ਨਾਮ ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਹੋਇਆ, ਤਾਂ ਵਕੀਲ ਬਣਨ ਦਾ ਉਸ ਦਾ ਸੁਫ਼ਨਾ ਟੁੱਟ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਬਰਾਇਨਾ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਪਲੀ ਤੇ ਵੱਡੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖਣ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਹੈ। 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਾਮ ਬਰਾਈਨਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਝਗੜਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਘਰ ਛੱਡ ਕੇ ਦੋਸਤਾਂ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਘਰ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਣ ਦਾ ਡਰ ਸੀ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਦੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਦੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਬਰਾਈਨਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਚਲੀ ਜਾਵੇਗੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਸਵੇ
ਬੈਕਪੇਜ ਦਾ ਮਾਲਿਕਾਨਾ ਹੱਕ ਵਿਲੇਜ ਵਾਇਸ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਕੋਲ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਸਿਖਰਲੀ ਨਿਵੇਸ਼ ਕੰਪਨੀ ਗੋਲਡਮੈਨ ਸ਼ੈਸ਼ ਤੇ ਟਰਾਈਮਰਾਨ ਕੈਪੀਟਲ ਪਾਰਟਨਰਸ ਤੇ ਅਲਟਾ ਕਮਿਊਨਿਕੇਸ਼ਨਜ਼ ਵਰਗੀ ਕੁਝ ਛੋਟੀ ਵਿੱਤੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸੇਦਾਰੀ ਹੈ। ਖੋਜ ਕਰਨ 'ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੰਪ
ਨੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੀਆਂ ਨੇ ਵਿਲੇਜ ਵਾਇਸ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਬੋਰਡ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਬੈਠਕ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਇਸ ਬੈਠਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਬੈਕਪੇਜ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਸੰਬੰਧੀ ਕੋਈ ਸੰਕੇਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਹੁਣੇ ਜਿਹੇ ਹੀ ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ, ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਕਈ ਬਹਾਨੇ ਦੱਸੇ ਜਾਣ ਲੱਗੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਦਮ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।
ਬਰਾਈਨਾ ਨਾਲ ਮੈਂ ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਕੇਂਦਰ 'ਗੇਟਵੇਜ' ਵਿੱਚ ਮਿਲਿਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਦੇਹ-ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਧੱਕੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉੱਤਰ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ 35 ਮੀਲ ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਦੇਖ-ਰੇਖ ਜੇਵਿਸ ਚਾਈਲਡ ਕੇਅਰ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਂਝ ਤਾਂ ਇੱਥੋਂ 12 ਤੋਂ 16 ਸਾਲ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਕ 11 ਸਾਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਕੇਂਦਰ ਦੀ ਨਿਦੇਸ਼ਕ ਲਾਸ਼ਾਉਨਾ ਕਟਰਜ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਇੱਥੇ ਆਈਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਬੈਕਪੇਜ
ਰਾਹੀਂ ਵੇਚੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਉੱਥੇ ਕੁੱਲ 13 ਬਿਸਤਰ ਹਨ। ਜਦ ਕਿ ਕਟਸ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਇੱਥੇ 1300 ਬਿਸਤਰ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਭਰ ਜਾਂਦੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਾਫੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇਹ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਈਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮਾਮਲੇ ਅਜਿਹੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਇਸ ਧੰਦੇ ਵਿੱਚ ਧੱਕਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਧਮਕੀ ਤੇ ਕੁੱਟ-ਮਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆਮ ਹੈ। ਇਸ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਫਸੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕੁੜੀਆਂ ਦੱਸਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਜਾਲ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇੱਥੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ। ਇਸ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦਲਾਲਾਂ ਦਾ ਡਰ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਆਕਰਸ਼ਨ ਵੀ ਹੈ।ਜਿਵੇਂ ਬਰਾਇਨਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸ ਨੇ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਝਾਕਿਆ, ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਚੀਕ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਦੀਵਾਰਾਂ 'ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਾ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਫੋਟੋ ਵਾਲਾ ਪੋਸਟਰ ਲਗਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਦੁਹਾਈ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਦਲਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਲਾਂ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਵੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਦੁਹਾਈ ਜਾਂ ਰੌਲਾ ਪਾਉਣ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।
ਬਰਾਇਨਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਦੌੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ, ਤਾਂ ਜਾਨ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋਣਾ ਪੈ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਉਹ ਪੁਲੀਸ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਂਦੀ, ਤਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹ ਵੀ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ। ਦਲਾਲ ਅਜਿਹੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਲੀਸ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਚਿਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹ ਸਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮਨੁੱਖੀ ਸਮੱਗਲਿੰਗ ਤੋਂ ਪੀੜਤਾਂ ਲਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ ਮਿਸ਼ੀਗਨ ਲਾਅ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਲੀਨਿਕ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬਰੀਜੇਟ ਕਾਰ ਇੱਕ 16 ਸਾਲਾ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਾ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ ਕੁੜੀ ਦੇ ਗਾਇਬ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਬੈਕਪੇਜ 'ਤੇ ਦੇਖੀ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਦਲਾਲ ਦੇ ਟਿਕਾਣਿਆਂ 'ਤੇ ਛਾਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਤਿੰਨ ਹਫ਼ਤੇ ਤੋਂ ਕੈਦ ਹੋਈ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਛੁਡਵਾਇਆ।
ਬਰਾਇਨਾ ਦੀ ਹੱਡਬੀਤੀ ਤੋਂ ਸਾਫ਼ ਹੈ ਕਿ ਪੁਲੀਸ ਅਤੇ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪੀੜਤ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਦਲਾਲਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਧੱਕੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਆਸਰੇ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਜੇਲ੍ਹ ਜਾਣ ਦੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਦਲਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕਮਾਈ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬੈਕਪੇਜ ਵਰਗੇ ਆਨਲਾਈਨ ਵੈੱਬਸਾਈਟਾਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਗੈਰ-ਕਨੂੰਨੀ ਦੇਹ ਵਪਾਰ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਥਾਈਲੈਂਡ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨੇਪਾਲ ਜਾਂ ਫਿਰ ਅਮਰੀਕਾ।
ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ 'ਚ ਨਿਕੋਲਸ ਕ੍ਰਿਸਟੋਫ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ
ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ
No comments:
Post a Comment