ਲੁਧਿਆਣਾ ਸੈਮੀਨਾਰ ਦਾ ਇਕ ਹੋਰ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸਿੱਖ ਖਾੜਕੂ ਸੰਘਰਸ਼ ਅਤੇ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਨੈਤਿਕਤਾ ਅਜਮੇਰ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਉਤੇ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿਖੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੈਮੀਨਾਰ ਉਤੇ ਕਈ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਆ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਕੁੱਝ ਟਿੱਪਣੀਕਾਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਤੱਥ ਉਭਾਰਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖ ਖਾੜਕੂ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੌਰਾਨ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀਆਂ ਨੇ ਜਿਹੜੀ ਸਿਧਾਂਤਕ ਸੇਧ ਅਪਣਾਈ ਉਹ ਭਾਰਤੀ ਸਟੇਟ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿਚ ਭੁਗਤਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਇਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਲੀਡਰ ਵਲੋਂ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਵਿਚ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹੇ ਤੱਥ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਚੋਂ ਇਹ ਗੱਲ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮਸਲਾ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀਆਂ ਵਲੋਂ ਸਿਧਾਂਤਕ ਪੱਧਰ
ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸਟੇਟ ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਨ ਤਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲੀਸ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਖੂਨ ਦੀ ਹੋਲੀ ਖੇਡ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਪੁਲਸੀ ਹਤਿਆਰਿਆਂ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਘਿਉ-ਖਿਚੜੀ ਹੋ ਕੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ 'ਅੱਤਵਾਦ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ' ਦੀ ਆੜ ਵਿਚ,ਸਦਾਚਾਰ ਨੂੰ ਛਿਕੇ ਟੰਗ ਕੇ, ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਵਿਚ ਗਲਤਾਣ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ 'ਅੱਤਵਾਦ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ' ਨੂੰ ਇਕ ਵਪਾਰ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਹੇਠਾਂ ਪ੍ਰੋ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ 'ਅਣਮੁੱਕੀ ਵਾਟ' ਚੋਂ ਕੁੱਝ ਅੰਸ਼ ਦੇ ਰਿਹਾਂ ਹਾਂ ਜਿਹਨਾਂ ਚੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਲੀਡਰਾਂ ਦਾ ਭਰਿਸ਼ਟ ਕਿਰਦਾਰ ਬਾਖੂਬ ਪਰਗਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
"ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਨੇ ਗਵਰਨਰ, ਜੋ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਸੀ, ਦੋ ਥਾਵਾਂ ਅਲਾਟ ਕਰਵਾ ਲਈਆਂ ਸਨ। ਜਿਥੇ ਇਕ ਵਿਚ 'ਚੀਮਾ ਭਵਨ' ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿਚ 'ਭਕਨਾ ਭਵਨ' ਉਸਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ…..ਅੱਤਵਾਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਗੰਨਮੈਨ ਦਿਤੇ ਗਏ ਸਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ ਜੋ ਅੱਤਵਾਦ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ। ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਜਿਸ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿਚ ਗੰਨਮੈਨ ਦੇਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਸ ਵਿਚ ਨਾਲ ਗੱਡੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਗੱਡੀਆਂ ਦਾ ਪੈਟਰੋਲ ਦੇਣ ਦਾ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਫੈਸਲੇ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀਆਂ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤਕ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾ ਦਿਤੀਆਂ, ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਦੁ ਕਈ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਗੰਨਮੈਨ ਰੱਖ ਲਏ। ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਦਿਖਾਕੇ ਅਤੇ ਪੈਟਰੋਲ ਦੇ ਫਰਜੀ ਬਿਲ ਦਿਖਾ ਕੇ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ
ਕੀਤਾ। ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਈ ਮੂਹਰਲੀ ਕਤਾਰ ਦੇ ਆਗੂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਜਿਥੇ ਇਹ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਉਧਰ ਇਹ ਗੱਲ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕਈ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵਿਚ ਗੰਨਮੈਨਾਂ ਦੀ ਆਮਦ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਹੁਲੀਆ ਹੀ ਵਿਗਾੜ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿਤਾ"। (ਵੇਖੋ ਸਫੇ ੭੪-੭੫)
ਪ੍ਰੋ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕਾਮਰੇਡ ਹਰਕਿਸ਼ਨ ਸੁਰਜੀਤ ਦਾ ਖਾਸੋ-ਖਾਸ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਮੰਨਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਇਕ ਵੱਡੇ ਵਰਗ ਨੇ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਉਤੇ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਦੋਸ਼ ਲਾਏ ਸਨ। ਇਕ ਦੋਸ਼ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਨੇ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਨੇੜਤਾ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਅੰਦਰ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦਾ ਗਵਰਨਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵਾਈਸ ਚਾਂਸਲਰ ਸਮੇਤ ਉਤਲੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕਈ ਨਿਯੁਕਤੀਆਂ ਕਰਵਾਈਆਂ ਸਨ। ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਕੋਲੋਂ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਲਾਹੇ ਲਏ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਉਤੇ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਾਮਰੇਡ-ਨੁਮਾ ਵਾਈਸ ਚਾਂਸਲਰ ਨੇ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਿਵੇਂ ਕੀਤੀ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅੰਦਰ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਉਤੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਚਹੇਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨਿਯੁਕਤੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਇਹ ਸਾਰਾ ਚਿੱਠਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੋ: ਉਰਫ ਕਾਮਰੇਡ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਾਫ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੋਸ਼ਾਂ ਬਾਰੇ 'ਵਿਸਥਾਰ ਵਿਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ ਆਪਣਾ ਢਿੱਡ ਨੰਗਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ' (ਸਫਾ ੭੯)। ਪਰ ਇਹ ਢਿੱਡ ਹੁਣ ਨੰਗਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਸਕੇ ਕਿ 'ਅੱਤਵਾਦ' ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਕਾਮਰੇਡਾਂ ਨੇ ਕਿਹੜੇ ਗੁਲ ਖਿਲਾਏ ਹਨ। ਲੇਖਕ ਨੇ ਇਹ ਸਾਫ ਮੰਨਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲੀਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉਪਰਲੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਅਫਸਰ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਪੈਸਾ, ਜਿਹੜਾ ਬੋਰੀਆਂ ਵਿਚ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇਕ ਥਾਂ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਥਾਂ ਢੋਣ ਵਿਚ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਮੱਦਦ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।
ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵਰਗ ਨੇ ਇਹ ਸੁਆਲ ਉਠਾਇਆ ਕਿ ਏਨਾ ਪੈਸਾ ਪਾਰਟੀ ਕੋਲ ਕਿਥੋਂ ਆਉਂਦਾ ਰਿਹਾ, ਤੇ ਆਈ ਪੀ ਐਸ ਲੈਵਲ ਦੇ ਅਫਸਰ ਇਹ ਪੈਸਾ ਕਿਉਂ ਢੋਂਦੇ ਰਹੇ? ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਪ੍ਰੋ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਇਸ ਦੋਸ਼ ਨੂੰ ਨਕਾਰ ਨਹੀਂ
ਸਕਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਸੁਆਲਾਂ ਦੇ ਤਸੱਲੀਬਖਸ਼ ਜੁਆਬ ਮਿਲਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਦੀ ਕੇ ਪੀ ਐਸ ਗਿੱਲ ਨਾਲ ਨੇੜਤਾ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਜਾਣੂੰ ਹਨ। ਪਰ ਲੁਧਿਆਣੇ ਜਿਸ ਕਿਤਾਬ ਉਤੇ ਚਰਚਾ ਸੀ, ਉਸ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕਾਂ ਦੇ ਕੇ ਪੀ ਐਸ ਗਿੱਲ ਅਤੇ ਐਮ ਕੇ ਧਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਾਂ ਦਾ ਰਹੱਸ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮੋਹਾਲੀ
"ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਨੇ ਗਵਰਨਰ, ਜੋ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਸੀ, ਦੋ ਥਾਵਾਂ ਅਲਾਟ ਕਰਵਾ ਲਈਆਂ ਸਨ। ਜਿਥੇ ਇਕ ਵਿਚ 'ਚੀਮਾ ਭਵਨ' ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿਚ 'ਭਕਨਾ ਭਵਨ' ਉਸਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ…..ਅੱਤਵਾਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਗੰਨਮੈਨ ਦਿਤੇ ਗਏ ਸਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ ਜੋ ਅੱਤਵਾਦ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ। ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਜਿਸ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿਚ ਗੰਨਮੈਨ ਦੇਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਸ ਵਿਚ ਨਾਲ ਗੱਡੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਗੱਡੀਆਂ ਦਾ ਪੈਟਰੋਲ ਦੇਣ ਦਾ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਫੈਸਲੇ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀਆਂ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤਕ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾ ਦਿਤੀਆਂ, ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਦੁ ਕਈ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਗੰਨਮੈਨ ਰੱਖ ਲਏ। ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਦਿਖਾਕੇ ਅਤੇ ਪੈਟਰੋਲ ਦੇ ਫਰਜੀ ਬਿਲ ਦਿਖਾ ਕੇ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ
ਕੀਤਾ। ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਈ ਮੂਹਰਲੀ ਕਤਾਰ ਦੇ ਆਗੂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਜਿਥੇ ਇਹ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਉਧਰ ਇਹ ਗੱਲ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕਈ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵਿਚ ਗੰਨਮੈਨਾਂ ਦੀ ਆਮਦ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਹੁਲੀਆ ਹੀ ਵਿਗਾੜ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿਤਾ"। (ਵੇਖੋ ਸਫੇ ੭੪-੭੫)
ਪ੍ਰੋ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕਾਮਰੇਡ ਹਰਕਿਸ਼ਨ ਸੁਰਜੀਤ ਦਾ ਖਾਸੋ-ਖਾਸ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਮੰਨਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਇਕ ਵੱਡੇ ਵਰਗ ਨੇ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਉਤੇ ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਦੋਸ਼ ਲਾਏ ਸਨ। ਇਕ ਦੋਸ਼ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਨੇ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਨੇੜਤਾ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਅੰਦਰ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦਾ ਗਵਰਨਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵਾਈਸ ਚਾਂਸਲਰ ਸਮੇਤ ਉਤਲੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕਈ ਨਿਯੁਕਤੀਆਂ ਕਰਵਾਈਆਂ ਸਨ। ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਕੋਲੋਂ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਲਾਹੇ ਲਏ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਉਤੇ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਾਮਰੇਡ-ਨੁਮਾ ਵਾਈਸ ਚਾਂਸਲਰ ਨੇ ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਿਵੇਂ ਕੀਤੀ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅੰਦਰ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਉਤੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਚਹੇਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨਿਯੁਕਤੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਇਹ ਸਾਰਾ ਚਿੱਠਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੋ: ਉਰਫ ਕਾਮਰੇਡ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਾਫ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੋਸ਼ਾਂ ਬਾਰੇ 'ਵਿਸਥਾਰ ਵਿਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ ਆਪਣਾ ਢਿੱਡ ਨੰਗਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ' (ਸਫਾ ੭੯)। ਪਰ ਇਹ ਢਿੱਡ ਹੁਣ ਨੰਗਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਸਕੇ ਕਿ 'ਅੱਤਵਾਦ' ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਕਾਮਰੇਡਾਂ ਨੇ ਕਿਹੜੇ ਗੁਲ ਖਿਲਾਏ ਹਨ। ਲੇਖਕ ਨੇ ਇਹ ਸਾਫ ਮੰਨਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲੀਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉਪਰਲੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਅਫਸਰ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਪੈਸਾ, ਜਿਹੜਾ ਬੋਰੀਆਂ ਵਿਚ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇਕ ਥਾਂ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਥਾਂ ਢੋਣ ਵਿਚ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਮੱਦਦ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।
ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵਰਗ ਨੇ ਇਹ ਸੁਆਲ ਉਠਾਇਆ ਕਿ ਏਨਾ ਪੈਸਾ ਪਾਰਟੀ ਕੋਲ ਕਿਥੋਂ ਆਉਂਦਾ ਰਿਹਾ, ਤੇ ਆਈ ਪੀ ਐਸ ਲੈਵਲ ਦੇ ਅਫਸਰ ਇਹ ਪੈਸਾ ਕਿਉਂ ਢੋਂਦੇ ਰਹੇ? ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਪ੍ਰੋ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਇਸ ਦੋਸ਼ ਨੂੰ ਨਕਾਰ ਨਹੀਂ
ਸਕਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਸੁਆਲਾਂ ਦੇ ਤਸੱਲੀਬਖਸ਼ ਜੁਆਬ ਮਿਲਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਕਾਮਰੇਡ ਸੁਰਜੀਤ ਦੀ ਕੇ ਪੀ ਐਸ ਗਿੱਲ ਨਾਲ ਨੇੜਤਾ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਜਾਣੂੰ ਹਨ। ਪਰ ਲੁਧਿਆਣੇ ਜਿਸ ਕਿਤਾਬ ਉਤੇ ਚਰਚਾ ਸੀ, ਉਸ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕਾਂ ਦੇ ਕੇ ਪੀ ਐਸ ਗਿੱਲ ਅਤੇ ਐਮ ਕੇ ਧਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਾਂ ਦਾ ਰਹੱਸ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮੋਹਾਲੀ
No comments:
Post a Comment