ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਲੋਕਤੰਤਰਕ ਦੇਸ਼ਾਂ ਅੰਦਰ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਅਤੇ ਰੋਸ ਵਿਖਾਵੇ ਕਰਨ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੱਕ ਹੈ ਬਸ਼ਰਤੇ ਇਹ ਰੋਸ ਵਿਖਾਵੇ ਹਿੰਸਾਤਮਕ ਨਾ ਹੋਣ।ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਲੋਕਤੰਤਰਕ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮੁਲਕ ਅੰਦਰ ਹਰ ਸਟੇਟ ਦੀ ਆਪਣੀ ਬੋਲੀ ,ਆਪਣਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਹੱਦ-ਬੰਨੇ ਹਨ। ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹਿੰਦੂ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਵਲੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਧਾਰਮਿਕ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦਬਾ ਕੇ ਰੱਖਣ ਦਾ ਫਾਰਮੂਲਾ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਸਗੋਂ ਸਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣਾ ਹੈ।
2005 ਤੋਂ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਅਫ਼ਜ਼ਲ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਫਾਹੇ ਲਾ ਕੇ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਇੱਕਦਮ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਸ਼ਕ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਹਿੰਦੂਵਾਦੀ ਤਾਕਤਾਂ ਕੋਲੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂਤਵਤਾ ਵਾਲਾ ਮੁੱਦਾ ਖੋਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ , ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਇਹ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਹੈ। ਕੀ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਅੰਦਰ ਧਾਰਮਿਕ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਖੋਂ ਪਰੋਖੇ ਕਰਕੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ?ਕਸ਼ਮੀਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹੋਰ ਸੂਬਿਆਂ ਪੰਜਾਬ , ਅਸਾਮ ,ਬੰਗਾਲ , ਬਿਹਾਰ ਅੰਦਰ ਵੀ ਵੱਖੋ-ਵੱਖ ਗਰੁੱਪਾਂ ਵਲੋਂ ਧਰਮ , ਬੋਲੀ ਅਤੇ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਦੇ ਅਧਾਰ ਉੱਤੇ ਬਾਗੀ ਸੁਰਾਂ ਉੱਠਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੋ ਰਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਕਿ ਹਿੰਸਾਤਮਕ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਆਖਰ ਗੱਲਬਾਤ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਵਾਲੀ ਪਹੁੰਚ ਨਾ ਅਪਨਾਉਣ ਕਾਰਨ ਕਸ਼ਮੀਰ ਮਸਲੇ ਨੇ ਅੰਤਰ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰੂਪ ਧਾਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਕਸ਼ਮੀਰ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਹੱਕ ਜਤਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਭਾਰਤ ਇਸ ਖਿੱਤੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅਟੁੱਟ ਅੰਗ ਮੰਨ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਜਿੱਥੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਮੁਸਲਿਮ ਦੇਸ਼ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉੱਥੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸੱਤਾ ਤੇ ਕਾਬਜ ਹਿੰਦੂ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਇਨਾਂ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਦੋ ਨੰਬਰ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਮੰਨ ਕੇ ਉਨਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰਦੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ।ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਲੋਕ ਨਾਂ ਤਾਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਭਾਰਤ ਨਾਲ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉੱਥੇ ਹਾਲਾਤ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਵਿਸਫੋਟਕ ਰਹੇ ਹਨ।
ਜੇਕਰ ਹਾਲਾਤ ਕਾਬੂ ਹੇਠ ਹਨ ਤਾਂ ਇੱਕ ਅਫ਼ਜ਼ਲ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਫਾਹੇ ਟੰਗਣ ਸਮੇਂ ਦੇਸ਼ ਜਾਂ ਕਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ? ਕਸ਼ਮੀਰ ਅੰਦਰ ਸੱਭ ਅੱਛਾ ਨਹੀਂ ਹੈ , ਕਿਉਂਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਖਾੜਕੂਆਂ ਵਲੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਅਤੇ ਅੱਤਵਾਦੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਵਲੋਂ ਦਿੱਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਬਿਆਨ ਸਿੱਧ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਬਰ ਨਾਲ ਲਿਆਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਚਿਰ ਸਥਾਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।
ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇੱਕੋ ਰਾਗ ਅਲਾਪਦੀ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਧਰਮ-ਨਿਰਪੱਖ ਪਾਰਟੀ ਹੈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਇਸਦੇ ਕਾਰਕੁੰਨ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਕਤਲੇਆਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਧਰਮ-ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਹੇਠਲਾ ਹਿੰਦੂਵਾਦੀ ਚਿਹਰਾ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਇੱਕਦੱਮ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜਾ ਖਿਲਾਫ ਕੀਤੀ ਗਈ ਰਹਿਮ ਦੀ ਅਪੀਲ ਨੂੰ ਖਾਰਜ ਕਰਕੇ ਫਾਂਸੀ ਦੇਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸਿਰਫ ਧਰਮ-ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਦਾ ਮੁਖੋਟਾ ਪਾਈ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਢਾਂਚਾ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਰਵਉੱਚ ਅਦਾਲਤ ਫੈਸਲਾ ਗਵਾਹਾਂ ਜਾਂ ਕਨੂੰਨ ਮੁਤਾਬਕ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸਿਰਫ ਇਹੋ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਹਿੰਦੂ ਰਾਸ਼ਟਰ ਬਨਾਉਣਾ ਹੈ। ਇਸਾਈਆਂ , ਬੋਧੀਆਂ , ਸਿੱਖਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਕਨੂੰਨ ਹੋਰ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂਵਾਦੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੇ ਸਰਗਣੇ 2005 ਵਿੱਚ ਮਾਲੇਗਾਂਵ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਜਿਸ ਵਿੱਚ 6 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੇ 100 ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਜਖਮੀਆਂ ਲਈ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਸਾਧਵੀ ਪ੍ਰਗਿਆ ਅਤੇ ਬਾਬਰੀ ਢਾਹੁਣ ਵਾਲੇ ਹਿੰਦੂ ਸੰਗਠਨਾਂ ਲਈ ਕਨੂੰਨ ਹੋਰ।ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਚੰਡੀਗੜ ਦਾ ਮਸਲਾ ਅੱਜ ਵੀ ਜਿਉਂ ਦਾ ਤਿਉਂ ਹੈ , ਜਿੱਥੇ ਨਾਂ ਤਾਂ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਸੂਬਾ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ 1978 ਤੋਂ 1995 ਤੱਕ ਦਾ ਸਮਾਂ ਰਾਜਨੀਤੀਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸੌੜੀ ਸੋਚ ਦਾ ਹੀ ਨਤੀਜਾ ਸੀ। ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ ਵੰਡ ਅਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਚੰਡੀਗੜ ਨੂੰ ਪੂਰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਤੇ ਅਮਲ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇਨਾਂ ਮੰਗਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰਕੂ ਰੰਗਤ ਦੇ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਲੰਗੜਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਵੱਢਾ ਹੱਥ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਤੇ ਹੁਣ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਭਗਵੇਂ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਕੇ ਹਿੰਦੂਤਵੀ ਏਜੰਡਾ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਹੈ ਤੇ ਇਹੋ ਕਾਰਨ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਫਜਲ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੇਣ ਨਾਲ ਇੱਕ ਤੀਰ ਅਤੇ ਕਈ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਸਾਧੇ ਹਨ , ਜਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਸਰਕਾਰ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ-ਭਾਜਪਾ ਹੱਥੋਂ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਮਾਤ ਖਾ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਮੁੜ ਖਰਾਬ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਬਕਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਮਰਹੂਮ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜਾਯਾਫਤਾ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨੂੰ ਫਾਹੇ ਟੰਗਣ ਲਈ ਸਾਧਿਆ ਹੈ।
ਅਫ਼ਜ਼ਲ ਗੁਰੂ ਤਾਂ ਹਿੰਦੂਤਵ ਦੀ ਭੇਂਟ ਚੜਿਆ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਸੰਸਦ ਉੱਤੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਘੜਨ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਵਿੱਚ। ਉਸਦੀ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਆੜ ਹੇਠ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਮਨਸੂਬੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੰਸਦ ਉੱਤੇ ਕਾਬਜ ਰਹਿਣ ਲਈ ਇੱਕ ਤੀਰ ਨਾਲ ਕਈ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਸਾਧ ਕੇ ਜਿੱਥੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਤਬਕੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ , ਉੱਥੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਫਾਂਸੀਯਾਫਤਾ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾ , ਹਵਾਰਾ ਅਤੇ ਭਿਉਰਾ ਨੂੰ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਨਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਅੰਦਰ ਮੁੜ ਅੱਤਵਾਦ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਸਥਾਈ ਹੱਲ ਕੱਢਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਮੌਜੂਦਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਈ ਜਾਵੇ।
ਬਲਦੇਵ ਝੱਲੀ
No comments:
Post a Comment