ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ--ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਫਿਲਮ

'ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ' ‘ਚ ਨਾ ਤਾਂ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਸਮਝ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਬਹੁ-ਪਰਤਾਂ ਦੀ।

ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ ਨੇ ਅਜਿਹੀ ਪਛਾਣ ਬਣਾਈ ਹੈ,ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਇਕ ਵੱਡਾ ਵਰਗ ਇਸ ਫਿਲਮ ‘ਤੇ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਇਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਫਿਲਮ ਅਲੋਚਕ ਜੈ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਚੌਕਸੇ ਫਿਲਮ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ‘ਚ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ “ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਿਆਸੀ ਆਗੂ ਦੇ ਭਾਸ਼ਨ ਜਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਖੋਜ ਪੱਤਰ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੰਗੀ ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਨ ਹੈ ਇਹ ਫਿਲਮ।ਇਸਦੇ ਲਈ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਅਨੂਸ਼ਾ ਰਿਜਵੀ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰੇਟ ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ ‘ਤੇ ਜੈ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਚੌਕਸੇ ਦੀ ਇਹ ਟਿੱਪਣੀ ਚੌਕਸ ਲੱਗੀ ਕਿ ਇਸ ਫਿਲਮ ‘ਚ ਕਿਸੇ ਸਿਆਸੀ ਆਗੂ ਦੇ ਭਾਸ਼ਨ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਰ ਹੈ।ਬਸ! ਇਸਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ।

ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਦੌਰ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਨਸਨੀ ਦਾ ਤੀਰ ਕੁਝ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਛੱਡਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਉਹ ਮਹਾਨਤਾ ਦੀ ਥਾਂ ਘੇਰ ਲਵੇ ਤੇ ਸਮਾਜ ਬੋਰ ਹੋ ਜਾਵੇ।ਲਗਭੱਗ ਢਾਈ ਲੱਖ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਹਿਸ਼ੁਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਕਿ ਉਹ ਸੋਚ ਸਮਝਕੇ ਪਰਿਵਾਰ,ਸਮਾਜ ਨਾਲ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਕੇ ਬੇਹੱਦ ਵਪਾਰਕ ਰੂਪ ‘ਚ ਮੁਆਵਜ਼ੇ ਦੇ ਲਈ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਜਿਉਣ ਦਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਨ ਤੇ ਮੌਤ ਦੀ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ।

ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਣ ਇਕ ਰਚਨਾਤਮਕ ਵਿਧਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਸਿਰਫ ਸਨਸਨੀ ਕਿ ਦੇਖੋ !ਅਸੀਂ ਮੀਡੀਆ,ਵਿਵਸਥਾ ਤੇ ਸਿਆਸਤ ਦੇ ਪਾਜ ਉਧੇੜ ਦਿੱਤੇ ਹਨ।ਬੱਸ ਹੋ ਗਈ ਸਾਡੇ ਕਰੱਤਬ ਦੀ ਪੂਰਤੀ।ਕੀ ਇਕ ਕਲਾਤਮਿਕ ਮਾਧਿਆਮ ਦੀ ਦੇਣ ਸਿਰਫ ਐਨੀ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਜਾਂ ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਜਿਹੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਇਰਾਨ ਦੇ ਮਹਾਨ ਫਿਲਮਕਾਰ ਅਬਾਸ ਕਿਆਰੋਸਤਾਮੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੀ ਫਿਲਮ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਮੁਲਕ ਤੇ ਆਪਣੀ ਜਨਤਾ ਨਾਲ ਬੇਹੱਦ ਮਹੱਬਤ ਕਰਦਾ ਇਕ ਇਕ ਸ਼ਾਟਸ ਤੇ ਇਕ ਇਕ ਫਿਲਮ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਚਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ‘ਚ ਉਸਦੇ ਦੇਸ਼ ਇਰਾਨ ਤੇ ਓਥੋਂ ਹੀ ਲੋਕਾਈ ਦੀ ਸੰਦਰਤਾ ਤੇ ਸੋਹਜ ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਵੇ।ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿ ਹੋਰ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਕ ਵੀ ਉਸਦੇ ਦੇਸ਼ ਇਰਾਨ ਤੇ ਉਸਦੀ ਜਨਤਾ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਅੰਦਰ ਵੀ ਇਰਾਨ ਮੁਲਕ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਤੇ ਉਸਦੀ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਮੌਕੇ ਇਰਾਨ ਦੇ ਹਲਾਤ ਬੇਹੱਦ ਖਰਾਬ ਹਨ।ਸਿਆਸੀ ਹੁਕਮਰਾਨਾਂ ਨੇ ਅਬਾਸ ਕਿਆਰੋਸਤਾਮੀ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਘਰ ‘ਚ ਨਜ਼ਰਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।ਉਹਨਾਂ 'ਤੇ ਫਿਲਮ ਨਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਪਾਬੰਦੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ।ਅਮਰੀਕਾ ਸਹਿਤ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹਨ,ਫਿਰ ਵੀ ਅਬਾਸ ਸਾਹਿਬ ਆਪਣਾ ਘਰ ਛੱਡਕੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ,ਕੀ ਕਰਨ.?ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆਪਣੇ ਹੀ ਮੁਲਕ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਘਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਤੇ ਆਪਣੀ ਜਨਤਾ ਨਾਲ ਅਜਿਹੀ ਮਹੱਬਤ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੀ ਅਜਿਹੀ ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ।……. ਖੈਰ ਛੱਡੋ…ਫਿਲਹਾਲ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਤੇ ਫਿਲਮ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।

ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਪਿੱਠਭੂਮੀ ‘ਤੇ ਬਣੀ ਮਹਿਬੂਬ ਖਾਨ ਦੀ ਫਿਲਮ “ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ” ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਜਾਗਰੂਕ ਨਜ਼ਰੀਏ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਬੈਂਕ ਕਰਜੇ ਦੀ ਥਾਂ ਪੁਰਾਣੇ ਬਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪੰਜੇ ‘ਚ ਫਸੇ ਕਿਸਾਨ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਫਿਲਮਸਾਜ਼ੀ ਹੈ .?ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ ਦੇ ਨੱਥੇ ਦੀ ਹਾਲਤ “ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ” ਦੀ ਵਿਚਾਰੀ ਔਰਤ ਤੋਂ ਬਦਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ,ਪਰ ਉਸ ‘ਚ ਜੀਵਨ ਕਿਵੇਂ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ।ਹਰ ਮਜ਼ਦੂਰ ਨੂੰ ਫੜਦਾ ਤੇ ਹਿੰਮਤ ਦਿੰਦਾ ਹੋਇਆ।ਉਹ ਫਿਲਮ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਤੋਂ ਸਾਡਾ ਜਾਗਰੂਕ ਦੌਰ ਸੀ।ਜਿਉਣ ਢੰਗ,ਸੰਘਰਸ਼,ਆਮ ਮਾਣ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਵਨ ਮੁੱਲਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।ਅਸੀਂ ਕਦੋਂ ਕਿੱਥੋਂ ਤੋਂ ਕਿੱਥੇ ਆ ਗਏ,ਓਪਰੋਂ ਸਫਲਤਾ ਤੇ ਮਹਾਨਤਾ ਦਾ ਰੌਲਾ।

ਕਲਾ ‘ਚ ਸਿਰਫ ਦੁੱਧ ਵਰਗੀਆਂ ਸਚਾਈਆਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ।ਰਚਨਾ ਆਪਣੇ ਹੋਣਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ,ਜੋ ਨਹੀਂ ਹੈ,ਉਸਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦੀ ਹੈ,ਜੋੜਦੀ ਤੇ ਮੂੰਹਂੋ ਕਢਵਾਉਂਦੀ ਹੈ।ਇਸੇ ਲਈ ਤਾਂ ਉਹ ਰਚਨਾ ਹੈ,ਕਲਾ ਹੈ ,ਫਿਲਮ ਹੈ।ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ ‘ਚ ਨਾ ਤਾਂ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਸਮਝ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਬਹੁ-ਪਰਤਾਂ ਦੀ।ਫਿਲਮ ਦੇ ਲਿਹਾਜ਼ ਨਾਲ ਇਹ ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਫਿਲਮ ਹੈ।ਫਿਲਮ ਦੀ ਲੈਅ ਥਾਂ ਥਾਂ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ।ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਤਾਂ ਉਹ ਫਿਲਮ ਦਾ ਕੌਲਾਜ਼ ਲਗਦੀ ਹੈ।

ਦੇਸ਼ ‘ਚ ਫਿਲਮ ਜਗਤ ਦੀ ਜੋ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਹੈ,ਯਕੀਨਨ ਉਸ ‘ਚ ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸਫਲ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਤਾਂ ਹਨ, ਪਰ ਵੱਡੇ ਨਹੀਂ ਹਨ।ਵੱਡਾ ਹੋਣਾ ਤੇ ਸਫਲ ਹੋਣਾ ਦੋ ਵੱਖ ਵੱਖ ਗੱਲਾਂ ਹਨ।ਓਨਾ ਹੀ ਜਿੰਨਾ ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਦਾ ਕੋਕਾ ਕੋਲਾ ਦਾ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਕਰਨਾ ਤੇ ਮੇਧਾ ਪਾਟੇਕਾਰ ਨਾਲ ਧਰਨੇ ‘ਤੇ ਬੈਠਣਾ।

ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਦਾ ਭਾਰਤੀ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ‘ਚ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ।ਉਹ ਸਿਖਰ ਛੂਹ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਹੀ ਬਦਲ ਹੀ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ।ਹਾਲ ਹੀ ‘ਚ ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ ਦੇ ਰਲੀਜ਼ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਟਾਈਮਿੰਗ ਸੈਂਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗਾਣੇ ਤੇ ਨੱਥਾ ਦਾ ਸਟਾਰਡੱਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ‘ਤੇ ਛਾ ਗਿਆ।ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ ਦੀ ਥਾਂ ਨੱਥਾ ਤੇ “ਮਹਿੰਗਾਈ ਡੈਨ ਖਾਏ ਜਾਤ ਹੈ” ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹਕੇ ਬੋਲਿਆ।ਓਂਕਾਰਦਾਸ ਮਾਣਿਕਪੁਰੀ ਦੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਜਾਂ ਮਹਿੰਗਾਈ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਹੋ ਕੇ ਇਹ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ ਦਾ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਸੀ।

ਨੱਥਾ ਦੀ ਖਾਸ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸਾਰੇ ਚੈਨਲਾਂ ‘ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।ਨੱਥਾ ਕੈਟਰੀਨਾ ਕੈਫ ਤੇ ਦੀਪਿਕਾ ਪਾਦੋਕੋਨ ਨਾਲ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਇਹ ਵੀ ਖ਼ਬਰ ਸੀ।ਨੱਥਾ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਦੀਪਿਕਾ ਪਾਦੋਕੋਨ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਈ ਹੈ,ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਟਾਰ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ।ਇਹ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਭਰਮ ਹੈ ਜੋ ਓਂਕਾਰਦਾਸ ਮਾਣਿਕਪੁਰੀ ਦੇ ਦੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਦੀ ਭਰੀ ਨਾ ਬਣਾ ਦੇਵੇ।ਤੇ ਭਵਿੱਖ ‘ਚ ਰੱਬ ਨਾ ਕਰੇ ਕਿ ਓਂਕਾਰਦਾਸ ਮਾਣਿਕਪੁਰੀ ਖੁਦ ਇਕ ਖ਼ਬਰ ਬਣੇ।ਇਕ ਦਿਨ ਛੱਤੀਸਗੜ੍ਹ ਦੇ ਕਿਸੇ ਸਥਾਨਕ ਅਖ਼ਬਾਰ ‘ਚ ਛਪੇ-ਇਕ ਸੀ ਨੱਥਾ ਜਿਸਨੇ 2010 ‘ਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਬਜਟ ‘ਚ ਬਣੀ ਫਿਲਮ ਪੀਪਲੀ ਲਾਈਵ ‘ਚ ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਦੀ ਥਾਂ ਰੋਲ ਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਫਿਲਮ ਨੇ ਰਿਕਾਰਡ ਬਿਜ਼ਨਸ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ‘ਤੇ ਓਂਕਾਰ ਦਾਸ ਮਾਣਿਕਪੁਰੀ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਮੰਦਹਾਲੀ ‘ਤੇ ਛੱਤੀਸਗੜ੍ਹ ਸਰਕਾਰ 20-25 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਦੇਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦੇਵੇ।

ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਕੋਲ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਦਾ ਚੰਗਾ ਅਧਿਐਨ ਹੈ।ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਨੇ ਕਿ ਖੜੋਤ ਦੇ ਇਸ ਦੌਰ ‘ਚ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਕੀ ਤੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰੋਸਿਆ ਤੇ ਵੇਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਸੰਦਰਭ ‘ਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਗੌਰਤਲਬ ਹਨ।

ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਦੀ ਇਕ ਬਹੁਚਰਚਿਤ ਫਿਲਮ ਹੈ ‘ਤਾਰੇ ਜ਼ਮੀਂ ਪਰ”।ਇਸ ਫਿਲਮ ਦਾ ਹਾਲ ਹੋਰ ਵੀ ਭਿਆਨਕ ਹੈ।ਜਿਸ ‘ਚ ਸਰੀਰਕ ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਰੂਪ ‘ਚ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਪੇਂਟਿੰਗ ਮੁਕਾਬਲੇ ‘ਚ ਪਹਿਲਾ ਸਥਾਨ ਹਾਸਲ ਨਾ ਕਰ ਲੈਣ।ਪਹਿਲਾ ਥਾਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਇਕ ਹੀ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਸਾਰੇ ਨਹੀਂ।ਪੂਰਾ ਸਮਾਜ ਦਾ ਸਹਿਜ ਰੂਪ ‘ਚ ਪਿਆਰਮਈ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਰੱਬ ਦਾ ਕਿ ‘ਤਾਰੇ ਜ਼ਮੀਂ ਪਰ” ‘ਚ ਇਕ ਹੀ ਬੱਚਾ ਅਜਿਹਾ ਸੀ,ਨਹੀਂ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ।

ਓ ਮੇਰੇ ਯਾਰ ! ਜੇ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ‘ਤੇ ਹੀ ਆਉਣਾ ਹੈ,ਓਥੇ ਹੀ ਪੁੱਜਣਾ ਹੈ,ਜੋ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜ ‘ਚ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਤ ਗੱਲ ਹੈ ਤਾਂ ਐਨੀ ਭਾਵੁਕਤਾ ਕਿਉਂ.?ਇਹ ਵੱਖ ਹੋਣ ਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰਾਮਾ ਕਿਉਂ.?ਆਮ ਤੇ ਸਹਿਜ ਜੀਵਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦਾ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ..? ਉਸਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਥਾਂ ਮਿਲੇਗੀ ..? ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਕੋਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਅਮੀਰ ਖਾਨ ਦੀ ਇਕ ਹੋਰ ਸਫਲ ਫਿਲਮ “ਥਰੀ ਇਡੀਅਟਸ” ਦਾ ਹੀਰੋ ਰੈਂਚੋ ਕਿਵੇਂ ਡਿਗਰੀ ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਬੰਦੇ ਦੇ ਨਾਂਅ ਕਰਕੇ ਵੀ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਵਿਗਿਆਨਕ,ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਮਾਲਕ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਦੂਰ ਦਰਾਜ ਦੇ ਤਕਨੀਕੀ ਸਕੂਲ਼ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਇਕੋ ਸਮੇਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰੱਬੀ ਚਮਤਕਾਰ ਹੈ,ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਲੋਕਾਈ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਹੈ।ਉਹ ਮੁੰਡੇ ਜਿਹੜੇ ਮਿਹਨਤ ਤੋਂ ਭੱਜਦੇ,ਕੰਮਚੋਰ ਤੇ ਅਰਾਜਕ ਹਨ।ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਾਫੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ,ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਫਿਲਮ ਰਾਹਤ ਪੈਕੇਜ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ।ਜਿਸ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਜੀਵਤ ਤੇ ਭਵਿੱਖਮਈ ਦਿਖਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ।ਇਕ ਕੌੜਾ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਈ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਂ ਪੂਰੀ ਕਰਕੇ ਵੀ ਨਾ ਤਾਂ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਬਣਨਗੇ ,ਨਾ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਮਾਲਕ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਕੁਲ਼ ਦੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕੁਝ ਹੋਵੇਗਾ,ਜੋ ਉਹ ਦੇ ਸਕਣ।ਉਹ ਬੇਕਾਰ ਮੰਦਹਾਲੀ ‘ਚ ਭਟਕਣੇ ਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਗਾਣਾ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ “ਆਲ ਇਜ਼ ਵੈਲ”

ਲੇਖਕ--ਰਾਮ ਕੁਮਾਰ ਤਿਵਾਰੀ

ਰਵੀਵਾਰ ਤੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ